Weekend majowy 2012 - część III

Dzień trzeci , 03.05.2012

Kolejny słoneczny dzień postanowiliśmy spędzić u naszych południowych sąsiadów. Celem naszej podróży było zwiedzenie skalnych miast w Czechach. Długo nie mogliśmy się zdecydować, które miejsce wybrać: Adrszpaskie Skały czy Teplickie Skalne Miasto, ale w końcu zdecydowaliśmy się na to pierwsze, bardziej popularne.

Do Adrszpachu dojechaliśmy samochodem, trasa wynosi około 36 km, jeśli jedzie się przez Hronov. Nie wybraliśmy głównej trasy wiodącej przez Police, bardziej zależało nam na spokojnej drodze przez mniejsze miejscowości.

Dojechaliśmy dość wcześnie, bo koło 10.00, ale już było mnóstwo ludzi. Za parking płaci się od auta, koszt wynosi 100 koron.

A może trochę ciekawostek?

Adrszpaskie miasto skalne znane jest ( pod względem turystyki)  dopiero od 1700 roku. Wcześniej było miejscem kryjówek i schronieniem dla lokalnych mieszkańców, którzy obawiali się wrogów w czasach wojen.
W roku 1824 wybuchł pożar, który trwał kilka tygodniu. Na jego skutek została zniszczona większa część roślinności, co spowodowało większą dostępność do labiryntów. Wtedy postanowiono ten fakt wykorzystać i zaczęto budować pierwsze szlaki turystyczne.

Trasa po Skalnym Mieście Adrszpaskim wynosi 3,5 km i trwa ok. 2 godzin. Oczywiście jest to uzależnione od każdego turysty oraz ich ilości. Wejście do miasta kosztuje 70 koron i 35 koron ( ulgowy).
Poniższa mapka ukazuje Adrszpasko -Teplickie Skały, nasza trasa jest na samej górze zaznaczona na zielono.

Skalne miasta w Czechach

Zwiedzanie skał rozpoczyna się od przepięknego jeziorka, przy którym, chcąc nie chcąc, musiałam się zatrzymać:) Coś przecudownego...

Przepiękne jezioro :)

Widzicie głowę lwicy?:)

Cała trasa ( zielona) składała się z 21 " skalnych punktów":

• Dzban
• Głowa cukru- jej wysokość ma 52 metry, a podstawa 3m. Podobno skała waży 40 ton.

• Metuja
• Zbieg rzeki Metuja i Potoku Rzerzichovego
• Brama gotycka
• Słoniowy rynek
• Ząb
• Gromowy Kamień
• Mały wodospad

• Schody
• Popierskie Johanna Wofganga Goethego z tablicą na pamiątkę pobytu poety w skalnym mieście

Ja i J.W.Goethe

Tablica pamiątkowa

• 
  

• Wielki wodospad mający ok. 16 m. Widok powalający:)

Zanim doszliśmy do punktu "Jeziorko" zrobiliśmy zdjęcia także innym ciekawym skałom:

Rękawica

Organy

Wieża Elżbiety

• Jeziorko, w tym momencie są dwie opcje do wyboru: albo iść dalej, albo popłynąć łódką po jeziorku. Wybraliśmy rzecz jasna drugą opcję. Taka przyjemność kosztuje 50 koron od osoby. Najpierw trzeba było dość wysoko wejść po schodach. Jako, że mam lęk wysokości i przy nawet 2 metrach kręci mi się w głowie, musiałam nieźle walczyć ze swoim ośrodkiem mózgowym :) Żeby nie myśleć o wysokości zaczęłam jeść batona ( zawsze pomaga jak człowiek nie chce skupiać się nad tym co się dzieje). Już na tym zdjęciu widać moje przerażenie :)

Moje ciało: " Po co ja tu weszłam?" Moja dusza: " Bo lubię"

W końcu doszliśmy do " portu", po którym pływają 2 takie oto łodzie:)

A oto co nas spotkało podczas spływu:

Wodnik Szuwarek

Duszek jeziorkowy

Tonący turysta

Rejsy po tym jeziorku odbywają się od 1857 roku. Pan, który sterował łodzią, tak nas rozśmieszał ( po czesku), że mało z tej wyprawy pamiętam. Było bardzo fajnie i wesoło..oby więcej takich pozytywnych ludzi  na świecie:)

Wychodząc z łodzi trzeba z powrotem wejść po schodach, widok cudny:

• Nowe Partie
• Kochankowie
• Tablica pamiątkowa
• Wielka Panorama
• Punkt Wdokowy na Starostę
• Echo
• Wyrobisko w dawnej piaskowni

Z przykrością muszę stwierdzić, że nie dokończyliśmy zielonej trasy, czyli nie zobaczyliśmy powyższych 7 punktów. Dlaczego? Dokładnie nie pamiętam, ale chyba nasza mapa mnie zawiodła:)

A jak do tego doszło?

Hm...idąc dziwnymi, coraz mniej zatłoczonymi ścieżkami nie zauważyłam, że nasza trasa od dawna nie jest już zielona, tylko żółta. Ale szliśmy dalej,  turystów robiło się jak na lekarstwo, a wokół same lasy..

Po drodze spotkaliśmy 2 pary. Każdej z nich pytałam się, "czy to jest droga na parking?". Odpowiadali, że tak. Trochę mnie to uspokoiło, ale i tak wiedzieliśmy, że coś jest nie tak:) Gdzie podziały by się te 7 punktów z zielonej trasy. W końcu miała ona tylko 3,5 km, a tu zdecydowanie dłuższy dystans pokonaliśmy.

W końcu dostaliśmy się na parking...tyle, że w Teplicach:) Na próżno szukać naszego auta..

Tak to wygląda na mapce:

- zielona strzałka - miejsce startu 

-czerwona - parking w Teplicach:)

Mieliśmy dwa wyjścia:

1. Wracać na nogach...
2. Poszukać transportu do Adrspach

Byliśmy tak głodni, a w okolicy żadnego kantoru nie było. Mieliśmy przy sobie tylko 40 koron, ale skoro mieliśmy wracać autobusem lub kolejką trzeba było zostawić na bilet...

Poszukaliśmy przystanku, na którym długo się zastanawialiśmy o co chodzi i co, kiedy i gdzie kursuje:)

Czekaliśmy niecałą godzinę..która dłużyła się niemiłosiernie. Wiadomo jak to jest, kiedy człowiek zmęczony i głodny..:) Zastanawialiśmy się czy te 40 koron nam starczy, okazało się że bilet kosztuje ( Teplice- Adrszpach) 16 koron za osobę. ufff.. co za ulga.

 Uwielbiam piesze wędrówki, ale wierzcie mi tego dnia miałam dosyć wrażeń..

Bilet autobusowy Teplice- Adrszpach

W taki oto sposób znaleźliśmy się na " naszym parkingu". 

Ps.  Zdecydowanie kobietom nie powinno się udostępniać map:) 

Podobno tylko 10 % z nas potrafi bezbłędnie je odczytać ( mają podobnie jak mężczyźni wysoko rozwinięty ośrodek w prawym płacie czołowym, który jest odpowiedzialny za umiejętności przestrzenne). Większość jednak kobiet ma słabo rozwinięte te umiejętności, które wprawdzie zlokalizowane są w obu półkulach, ale bez wyraźnego ośrodka :)

Popatrzmy na to z innej strony.. na początku podróży zastanawialiśmy się gdzie jechać: Adrszapch czy Teplice?  Kto by pomyślał, że będziemy i tu i tu:)

Pozdrawiam serdecznie:)